Theaetetus

ἀεὶ αἰσθάνεται αἴσθησιν ἀληθῆ ἀλλ ἀλλὰ ἄλλο ἂν ἂν εἴη ἄρα ἄρτι αὖ αὐτὰ αὐτὸ αὐτοῖς αὐτὸν αὐτὸς αὐτοῦ αὐτῷ αὐτῶν γὰρ γε δέ δὲ καὶ δεῖ δὴ διὰ δοκεῖ δοξάζειν ἐὰν ἐγὼ ἔγωγε εἰ εἰδέναι εἶναι εἰπεῖν εἴπερ εἰς εἴτε ἐκ ἑκάστῳ ἐμοὶ ἐν ἐν τῷ ἐξ ἐπὶ ἐπίστασθαι ἐπιστήμην ἔστι ἐστιν ἕτερον ἔτι εὖ ἔχει ἔχειν ἤδη ἡμᾶς ἡμῖν ἡμῶν ἦν ΘΕΑΙ Θεαίτητος ΘΕΟ ἵνα ἴσως καὶ τὸ κατὰ λέγεις λόγον μᾶλλον μετὰ μὴ μηδὲν μὴν μοι νῦν οἱ οἶδε οἶδεν οἶμαι οἷον ὄντα ὅταν ὅτι οὐ οὐδ οὐδὲ οὐδὲν οὐκ οὐκ ἂν Οὐκοῦν οὔτε οὕτω οὕτως οὐχ πᾶν πάντα Πάνυ μὲν οὖν περὶ ποτε πρὸς Πρωταγόρας Πῶς σοὶ σὺ ΣΩ τὰ τὰ μὲν τὰς ταῦτα τῇ τὴν τῆς τί τὸ δὲ τοιοῦτον τοῖς τὸν τοῦ τοὺς τοῦτο τῷ τῶν τῶν ἄλλων ὑπὸ φαίνεται ψευδῆ ὦ Θεαίτητε ὦ Σώκρατες ὦ φίλε ὧν ὡς ὥσπερ