Hippias maior: Epistolae

ἀεὶ ἀλλ ἀλλὰ ἄλλο ἄλλους ἄλλων ἂν ἂν εἴη ἄρα αὖ αὐτὰ αὐτὸ αὐτοῖς αὐτὸν αὐτὸς αὐτοῦ αὐτῷ αὐτῶν γὰρ γὰρ δὴ γε δέ δὲ καὶ δεῖ δὴ διὰ Διονύσιον Δίωνα Δίωνος δοκεῖ ἐὰν ἐγὼ εἰ εἶναι εἰπεῖν εἴπερ εἰς εἴτε ἐκ ἑκάτερον ἐμὲ ἐμοὶ ἐμοῦ ἐν ἐπειδὴ ἐπὶ ἔστι ἐστιν ἔτι εὖ ἔχει ἡμᾶς ἡμῖν ἡμῶν ἦν ΙΠ ἴσως καὶ νῦν καὶ περὶ καὶ τὰ καὶ τοῖς καὶ τῶν καλὰ καλόν καλῶς κατὰ λέγεις μᾶλλον μὲν γὰρ μὲν οὖν μετὰ μὴ μοι νῦν οἱ ὅμως ὀρθῶς ὅτι οὐ οὐδ οὐδὲ οὐδὲν οὐκ Οὐκοῦν οὔτε οὕτω οὕτως οὐχ πάντα παρὰ περὶ ποιεῖν πολλὰ ποτε πρὸς πῶς σὲ σοὶ σοῦ σὺ ΣΩ τὰ μὲν ταῖς τὰς ταῦτ ταῦτα ταύτῃ τῇ τὴν τῆς τί τὸ δὲ τὸ καλὸν τοιαῦτα τὸν τότε τοῦ τοὺς τοῦτ τοῦτο τούτων τῷ ὑμῖν ὑπὸ φήσει χρὴ ὦ Ἱππία ὦ Σώκρατες ὧν ὡς ὥσπερ ὥστε